रक्सौल, पूर्वी चम्पारण –
मनुष्यको शरीर धर्मशाला जस्तो हो। हामी मुसाफिर हौँ। केही समयका लागि मात्र यहाँ रोकिएका छौँ, अनि घर फर्किनका लागि यात्रा अघि बढ्छौँ।
लायन्स क्लब अफ रक्सौलका अध्यक्ष तथा मिडिया प्रभारी एवं सामाजिक कार्यकर्ता लायन विमल सर्राफले पत्रकारहरूसँग विचार साझा गर्दै भने – भगवानको घर पुग्नु नै वास्तविक घर पुग्नु हो। यदि यो कुरा बिर्सेर धर्मशालालाई नै आफ्नो घर सम्झ्यौ भने धर्मशाला त छोड्नै पर्छ, बरु फौजदारीको मुकदमा जस्तो फसाइमा पर्छौ। यस्तो मूर्खता नगर्नुहोस्।
जसरी धर्मशालामा बसिन्छ, त्यसरी नै संसारमा बस्नुहोस्। धर्मशालामा बस्नेले त्यहाँका मानिसहरूसँग प्रेम गर्नुपर्छ। जहाँसम्म सम्भव छ, उनीहरूलाई सुख दिनुपर्छ। यसरी गर्दा आफैँ पनि सुख पाउँछ। त्यसैगरी संसारलाई धर्मशाला मानेर प्रेम गर्नुहोस्।
ज्योतिलाई देखेर पतंग त्यतै दौडिन्छ र नजिक पुग्दा त्यस रूपलाई अँगाल्न खोज्दा जलेर खरानी हुन्छ। अनावश्यक विषयतिर मन दौडिँदा मानिसको यस्तै दशा हुन्छ। संसारका सबै विषय–भोगहरू भोग्दा त अमृत जस्ता मीठा लाग्छन् तर परिणाममा ती विषका समान पीडा दिने हुन्छन्।
धन, अधिकार, कपडा, गहना, आराम, नाम–कीर्ति सबै भोगको यही हालत हो। मानिसले घरको प्रत्येक चिजमा आफ्नो अधिकार मान्छ तर मरेपछि के हुन्छ? कफनका लागि कपडाको सानो टुक्रामा समेत उसको अधिकार हुँदैन। त्यो पनि बजारबाट आउँछ। सोच्नुस्, मानिस कति भ्रममा परेको छ।
मानिस मोहले भन्छ – यदि अमुक काम नगर्ने हो भने घर कसरी चल्ने? यो भ्रम त्याग्नुपर्छ। निर्वाह त भगवान् गर्छन्, मानिस त केवल व्यर्थको गर्व गर्छ।
